Saturday, April 14, 2007

Μπλόγκινγκ απο άλλη οπτική

Blogging απο άλλη οπτική


Αγαπητοί μου,

Η σημερινή μου βόλτα με έφερε σε δύο ιδιαίτερα κείμενα γραμμένα για τα μπλόγκς απο καταξιωμένους δημοσιογράφους-λογοτέχνες . Είναι εκείνο του Αρη Δαβαράκη «Περί δημοσιογραφίας, ελευθερίας και μπλόγκινγκ» και της Ιουστίνης Φραγκούλη «Αγαπημένο μου μπλόγκ».

Ο Αρης Δαβαράκης , ένα παιδί-θαύμα χωμένος στο mainstream απο τα άγουρα νιάτα του, υπερασπίζεται με ευρηματικά επιχειρήματα την παράλληλη συνύπαρξη δημοσιογραφίας και μπλόγκινκγ. «Τώρα που ξέσπασα βλέπω οτι θα μπορούσα να το πώ πιό απλά ― Αφείστε όλα τα λουλούδια ν΄ανθίσουν», καταλήγει ο Δαβαράκης.
http://www.prosopa.com/

Η Ιουστίνη Φραγκούλη, επίσης δημοσιογράφος, παραθέτει την άποψή της για τη δυνατότητα που προσφέρει το μπλόγκινγκ στη νεολαία να ξανοιχτεί σε δημιουργικότερους χώρους .Παραθέτω το τέλος του κομματιού της. «Πιστεύω στην απόλυτη ανεξαρτησία του ιστολογείν με μόνο περιορισμό την ηθική του καθένα. Αν δεν υπάρχει, έχουμε αποτύχει συνολικά!»
http://ioustini.blogspot.com/

Συμφωνώ και με τους δύο πεπειραμένους δημοσιογράφους-λογοτέχνες που μοιάζουν να απολαμβάνουν το μπλόγκινγκ χωρίς ενδοιασμούς και κολλήματα! Διάλεξα να παρουσιάσω τα συγκεκριμένα κείμενα επειδή αποτελούν αντίποδα στην επιπόλαια θέση της Αμάντας Μιχαλοπούλου, που κι αυτή έχει τη διττή ιδιότητα της δημοσιογράφου-λογοτέχνιδας.

3 comments:

kahtitsis said...

"Εκαστος είναι υπόλογος των πράξεών του και καλείται να απαντήσει ο ίδιος στις αντεπιθέσεις των ανωνύμων. Αλλωστε, αυτό είναι εν τέλει το παιχνίδι. Να είσαι δυνατό παιδί ανάμεσα στα «άτακτα» παιδιά"΄

Φιλε (Φιλη μου) σοβαρά τα λες αυτα; Αν καποιος διαφωνήσει με αυτα που λες εδώ μέσα και σου γράψει
"μακριά από τους ιστολόγους, διότι πες της το κάνουν χωρίς σάλιο και πονάει"
"Βρε κοριτσάκι μου, παντρεύτηκες, έκανες κανένα παιδάκι, κάνε έστω και αγνώστου πατρός...", όπως έκανε ο Γιώργος Μίχος
το θεωρείς εσυ "αταξια". Αυτο ειναι η ελευθερια του μπλογκινγκ; Αυτό είναι ζούγκλα. Αν ήσουν επώνυμος (η) και υπέγραφες ένα άρθρο με το οποιο καποιος διαφωνούσε σφόδρα,(τυχαίνει κι εγω να διαφωνώ με το συγκεκριμένο άρθρο) θα σ' άρεσε να σου γράψουν τέτοια πράγματα για σένα και την οικογένειά σου; Δεν νομιζω να είναι αυτό το μπλόγκινγκ που υπερασπίζονται ο κ. Αρης Δαβαράκης (που εχει πληρώσει τη συκοφαντία ακομα και με φυλακη) και η κ. Φραγκούλη που εχει μια ευτυχισμένη οικογένεια, όπως και η κ. Μιχαλοπούλου. Τους παρεξήγησες. Αν τους το έγραφαν επώνυμα θα έκαναν όπως ακόμα και εσύ μύνηση. Υποτιθεται οτι εδώ υπερασπίζεσαι εναν πνευματικό χώρο. Στάσου στο ύψος των περιστάσεων.

Katoikidio said...

Αγαπητέ μου,
Δεν είχα υπόψη μου το μπλόγκ στο οποίο αναφέρεσαι. Φαντάστηκα ότι γράφτηκε κάτι υποτιμητικό για την κυρία Μιχαλοπούλου (στο πλαίσιο της γενικής κατακραυγής για το κομμάτι της!)
Παρόλα αυτά βρήκα υπερβολική την αντίδραση του φίλου Reader, δηλαδή να κηρύξει λευκή απεργία.
Φυσικά και καταδικάζω κάθε ανώνυμη επίθεση σε προσωπικό επίπεδο και μάλιστα με τη χυδαιότητα που μεταφέρεις στα εισαγωγικά.
Αλλωστε, όπως βλέπετε, ήδη κατάργησα τη δυνατότητα της πρόσβασης στο μπλόγκ μου χωρίς έστω και ψευδώνυμο μπλόγκ, γιατί είδα πως κάποιοι καταχρώνται της πλήρους ανωνυμίας και ξεφεύγουν σε υποτιμητικές επικρίσεις.
Προσπαθώ να κρατήσω ένα επίπεδο, να δώσω λόγο σε ένα μεγάλο αριθμό έργων και συγγραφέων . Εφτιαξα αυτό το μπλόγκ για να αντισταθώ στην παρεοποίηση της ελληνικής λογοτεχνίας.
Και πάντως ζητώ συγγνώμη που δεν κατάλαβα τη χυδαιότητα της επίθεσης κατά της κυρίας Μιχαλοπούλου.

Justine's Blog said...

Αγαπητό Κριτικόχρωμα,

Επι πολλές μέρες απουσίαζα κι έτσι δεν ειχα την ευκαιρία να περιηγηθώ στη μπλογόσφαιρα. Μόλις σήμερα προσγειώθηκα στα καθ’ ημάς (βρέχει αλύπητα στην πόλη μου!) και είπα να έρθω στις γειτονιές σας.

Είδα με μεγάλη μου λύπη ότι υπήρξε οργανωμένη επίθεση εναντίον του Αλέξη Σταμάτη στο μπλόγκ σας. Θεωρώ πως πρέπει να καταδικάζονται τέτοια φαινόμενα κατά των ανθρώπων που δίνουν δυναμικά το παρόν στην ελληνική λογοτεχνία μέσα απο την ατομική δημιουργικότητα και τη συλλογική αγωνιστικότητα. Ο Αλέξης Σταμάτης δεν περιμένει να κριθεί απο τους κακόπιστους ανώνυμους μπλόγκερς, κρίνεται απο τη συγγραφική του πορεία. Επ’ ευκαιρία θάθελα να τον συγχαρώ δημοσίως για την επιλογή του έργου του «Αμερικάνικη Φούγκα» προς έκδοση στις ΗΠΑ.

Πραγματικά σοκαρίστηκα με τα όσα ανελέητα και κακόβουλα γράφτηκαν εναντίον της Αμάντας, επειδή τόλμησε να πεί τη γνώμη της (έστω κι αν διαφωνούμε με αυτή). Της αναγνωρίζεται το απόλυτο δικαίωμα να ορθώνει το λόγο της μέσα απο τα γραπτά της ακόμη κι αν είναι κόντρα στο ρεύμα. Αλλοίμονο, να ξοδεύεται τέτοιο δηλητήριο εναντίον μιας σκεπτόμενης συγγραφέως, επειδή εξέφρασε μια «αιρετικότερη των αιρετικών άποψη»! Δηλαδή καταχρώμαστε της ελευθερίας για να περιορίσουμε την ελευθερία του άλλου! Το θεωρώ παράλογο, άδικο και απόλυτα καταδικαστέο.

Τέλος, διαφωνώ κάθετα με οποιαδήποτε αναφορά στην προσωπική και οικογενειακή ζωή κάθε επώνυμου προσώπου έστω κι αν γίνεται με καλή πρόθεση. Αυτά είναι απόρρητα δεδομένα και δεν αφορούν το κοινό. Ο συγγραφέας κρίνεται μόνο απο το λογοτέχνημά του και κατακρίνεται ή αποθεώνεται δημόσια μόνο γι αυτό και πάντοτε βάσει λογικών επιχειρημάτων και όχι φτηνών αφορισμών.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Ιουστίνη Φραγκούλη