Tuesday, April 3, 2007

Αν μ' αγαπάς μη μ' αγαπάς

Αν μ’ αγαπάς Μη μ’ αγαπάς
Της Ελένης Γκίκα (εκδόσεις Αγκυρα)

Στο μπλόγκ μου παρουσιάζω τη μακριά λίστα των υποψήφιων ελληνικών βιβλίων του 2006 για λογοτεχνικό βραβείο.Η λίστα είναι μια συνάθροιση των καταλόγων των περιοδικών Νά Ενα Μήλο, Δέκατα και Διαβάζω.
Τα βιβλία που περιέχονται εδώ είναι μυθιστορήματα και διηγήματα Ελλήνων συγγραφέων, ακόμη και πρωτοεμφανιζόμενων.
Επειδή δεν είναι δυνατόν να έχω άποψη για όλα τα βιβλία της λίστας και επειδή δεν θέλω να αδικήσω κανένα συγγραφέα ή βιβλίο, προτείνω σε όλους τους επισκέπτες του μπλόγκ καθώς και σε συγγραφείς ή φίλους συγγραφέων να μού αποστείλουν ένα κατατοπιστικό-κριτικό (κατά το δοκούν) κείμενο για το βιβλίο τους. (zoipet@yahoo.gr)
Αναλαμβάνω να το δημοσιεύσω και να ανοίξω συζήτηση επί του θέματος.

Επέλεξα σήμερα να παρουσιάσω το βιβλίο της βιβλιοκριτικού Ελένης Γκίκα «Αν μ’ Αγαπάς Μη μ’ αγαπάς» και με δεδομένο πως δεν βρήκα στο διαδίκτυο κριτικές απο τους συναδέλφους της των μεγάλων συγκροτημάτων! παραθέτω δύο κείμενα που έχουν γραφτεί για το τρυφερό μυθιστόρημά της σε δύο μπλόγκς: της Εαρινής Συμφωνίας και του Reader’s Diggest. Απολαύστε τα και γράψτε τη γνώμη σας για το μυθιστόρημα.

Εαρινή Συμφωνία
18-11-2007

Δεν θα κρύψω ότι η Ελένη Γκίκα είναι πιο κοντινή μου συνάδελφος, καθώς δουλεύουμε στο ίδιο γραφείο. Δεν θα κρύψω, επίσης, ότι η εργατικότητά της και η αφοσίωσή της στη λογοτεχνία είναι ιδιαίτερες. Το «Αν μ΄αγαπάς, μη μ΄αγαπάς» είναι ένα από τα τρία βιβλία που κυκλοφόρησε πρόσφατα (τα άλλα δύο «Χαίρε παραμύθι μου» και «Εν ευταξίαις, εύτακτοι όντες». Ενα ερωτικό μυθιστόρημα, γεμάτο από παύσεις και σιωπές που υπονοούν πολλά- σχεδόν τα πάντα. Ενα βιβλίο στις σελίδες του οποίου ο πόνος παραμονεύει πίσω από τη χαρά για να την κατακυριεύσει και η αγάπη σε θέλει παρανάλωμα για να σου δοθεί.
Πρόκειται για το μεστότερο ίσως βιβλίο της. Αφήγηση και στοχασμός συμπλέκονται αξεδιάλυτα- άλλωστε η συγγραφέας συχνά θέτει ανάλογα ζητήματα στο έργο της- και οι εικόνες που προβάλλονται ακατάπαυστα εντός μας έχουν κάτι από παλιούς ποιητές, εξαιρετικά αγαπημένους.
Οι συμπτώσεις, οι ανακλήσεις, οι αναπολήσεις, όλα έχουν λόγο: με μαστοριά έχει στηθεί το λεπτοδουλεμένο σκηνικό που τα απαιτεί και τα δικαιολογεί. Δεν θα διαβάσετε απλώς μια ερωτική ιστορία. Θα «διαβάσετε» δύο ανθρώπους, μια εποχή, μια περιοχή. Και, βεβαίως, και την καρδιά της συγγραφέως.

Thursday, September 07, 2006
Reader’s diggest

Αλκοόλ, ποίηση και αυτογνωσία
Φαντάζομαι ότι όταν ένας συγγραφέας διατηρεί παράλληλα και τον τίτλο του κριτικού βιβλίου περιμένει μια μάλλον καλή ή ευνοϊκή αντιμετώπιση από τους ’’ομοίους’’ του. Αν πίστευα τις μικρές διακριτικές αναφορές στον τύπο, τον τίτλο (’’Αν μ’ αγαπάς μη μ’ αγαπάς’’) και το αναγεννησιακό-μπαρόκ εξώφυλλο (αδικεί κατάφωρα το περιεχόμενο) μάλλον δεν θα έβρισκα σοβαρό λόγο να διαβάσω το 21ο βιβλίο της Ελένης Γκίκα. Η ’’ροζ’’ λογοτεχνία δεν είναι το φόρτε μου. Φυσικά, το βιβλίο δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη ροζ ή τη λεγόμενη ’’γυναικεία λογοτεχνία’’ και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι διαβάζεται με μεγάλη άνεση από άντρα αναγνώστη που ενίοτε χαρακτηρίζει τον εαυτό του ’’απαιτητικό’’.
Ένα ταξίδι, εσωτερικό και εξωτερικό, μια υπαρξιακή αναζήτηση και μια βουτιά σε εμπειρίες και βιώματα είναι το συγκεκριμένο βιβλίο που πέραν όλων των υπολοίπων και χωρίς αυτό να αλλάζει ή να αλλοιώνει τη συνολική πλοκή του βρίθει ποιητικών αναφορών. Αν βέβαια κάποιος το δει κοντόφθαλμα και χωρίς διάθεση να εμβαθύνει ή απλά το ξεφυλλίσει τότε θα μείνει στα απολύτως βασικά και απαραίτητα. Τον έρωτα που γεννιέται μέσα σε ένα πλοίο, την ώρα της προκαθορισμένης φυγής αρχίζει ένα άλλο διαφορετικό ταξίδι χωρίς ευτυχώς την ανάγκη του ωραιοποιημένου τέλους που θα καταβαράθρωνε το μυθιστόρημα σε ’’ροζ δημιούργημα’’. Κάθε άλλο.
Μπορεί να είμαι αναγνώστης που του αρέσουν οι θορυβώδεις ανατροπές και όχι τα βιβλία που ακολουθούν μια περίπου προβλέψιμη ροή αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση και ανατροπές υπάρχουν. Υποδόριες και δυσκολοδιάκριτες, εσωτερικές και πολύ προσωπικές. Η σχεδόν ποιητική γραφή προσθέτει ’’συν’’ στη ροή του έργου και παράλληλα φέρνει σε πρώτο πλάνο τους πρωταγωνιστές και όχι την αφηγήτρια, που κατορθώνει να περάσει μάλλον απαρατήρητη. Η Γκίκα κατορθώνει μέσα από την ηρωίδα της (επιμελήτρια εκδόσεων) να κάνει μια απίστευτα μεγάλη βουτιά στον πεζό λόγο και στην ποίηση, φτάνοντας ως και τον…Φρόιντ! Πρεβέρ, Σίλιβα Πλαθ σε περίοπτη θέση…Ρόδος και Μαρόκο…Οικογενειακά φαντάσματα, αυτοκτονίες, αλκοολισμός, αδιέξοδα, όλα μοιάζουν αρμονικά δεμένα και ταιριασμένα. Η πολυγραφότατη πεζογράφος και ποιήτρια ξεκινάει μια τριλογία με αυτό το έργο της (το δεύτερο μέρος θα λέγεται Υγρός χρόνος) που είναι το όγδοο μυθιστόρημα της. Σε σχέση με το μοναδικό άλλο έργο της που έχω διαβάσει παλαιότερα (’’Χαίρε παραμύθι μου’’) μοιάζει ωριμότερη, πιο σίγουρη, κατασταλαγμένη και με διάθεση να πειραματιστεί σε λιγότερο γνωστά ή φιλόξενα συγγραφικά μονοπάτια. Επαναλαμβάνω ότι είναι μια δουλειά που ο αναγνώστης δεν λαχταράει να γυρίσει σελίδα αγωνιώντας για το επόμενο συγγραφικό ’’εύρημα’’ αλλά κατορθώνει να κρατήσει ατόφιο ένα σπάνιο αναγνωστικό αίσθημα: Τη χαρά της ίδιας της ανάγνωσης. Προσπεράστε το…παρελκυστικό εξώφυλλο και απλά διαβάστε το…

9 comments:

Justine's Blog said...

Αγαπητέ φίλε Κατοικίδιε,

Θα ήθελα να σε συγχαρώ επωνύμως για την προσπάθειά σου να θέσεις σε ψηφοφορία μιά τόσο μακριά λίστα ελληνικών βιβλίων με όση αντικειμενικότητα μπορεί να έχει το είδος.

Κάπως έτσι είχα προτείνει στον Reader να πράξει, καθώς η δική του ετήσια λίστα παρουσιάζει εγγενή προβλήματα (τα έχω αναφέρει ήδη διεξοδικά στο μπλόγκ του).

Επίσης, με μεγάλο ενθουσιασμό βλέπω ότι παρουσιάζεις σήμερα το βιβλίο της συναδέλφου Ελένης Γκίκα «Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», το οποίο έχει αγνοηθεί εν πολλοίς απο το συνάφι μας. Θέλω να πώ πως η γραφή της Ελένης Γκίκα, απόλυτα ευαίσθητη και με έντονη εσωτερικότητα, απουσιάζει απο τη μεγάλη ελληνική βιβλιογραφία των ημερών, όπου όλα παίζονται στο βωμό των πωλήσεων. Τα μυθιστορήματα και τα ποιήματα της εκλεκτής συναδέλφου είναι πραγματικές αισθητικές και πολιτικές αντιστάσεις στο ευπώλητο και φθαρτό σήμερα,παρότι ο λόγος της δεν πολιτικοποιεί την ιδεολογία των συναισθημάτων.

Τέλος, καλή Ανάσταση και να σε έχει ο Θεός καλά. Ελπίζω να συνεχίσεις με την ίδια ζέση να παρουσιάζεις διεξοδικά όλα τα βιβλία της λίστας σου.

Με συμπάθεια κι εκτίμηση

Ιουστίνη Φραγκούλη

ΥΓ. Σάς καλώ στο μπλόγκ μου για μιά συζήτηση με θέμα : Η Μοναξιά Ενός Βιβλίου

Anonymous said...

Καλοπροαίρετο Κατοικίδιο,

Ενώ διακηρύσσεις έξω απο το κατεστημένο, πάλι με κατεστημένο ξεκινάς. Δεν γνωρίζω τη λογοτεχνική αξία της κας Γκίκα, αλλά ξέρω πως είναι μια βιβλιοκριτικός που προτιμάει να γράφει για βιβλία φίλων της (έστω κι αν δεν διαβάζονται). Εχει καλή προαίρεση, αλλά πέφτει στο φαύλο κύκλο, στον οποίο βλέπω να πέφτεις κι εσύ.
Με το συμπάθειο και με συγχώρεση
Ιανός

Ελπίδα said...

Ερχόμουν να γράψω "Καλή επιτυχία" στο έργο σου και "Καλό Πάσχα" και χάρηκα πολύ που έπεσα πάνω στο βιβλίο Της Γκίκα "Αν μ'αγαπάς, μη μ' αγαπάς". Αν ήξερα να γράφω κριτική έτσι όπως γράφετε εσείς οι πολυδιαβασμένοι και μορφωμένοι, θα το προσπαθούσα να γράψω κι εγώ πολλά. Τώρα, εφόσον μου λείπουν όλα αυτά, θα πω μόνο πως στα βιβλία της Ελένης Γκίκα βρίσκω πάντα "το κάτι που μένει", μετά το διάβασμά του. Κι αυτό με κάνει να την ξεχωρίζω από πολλούς άλλους συγγραφείς που έχω διαβάσει.
Συμφωνώ με εαρινή συμφωνία, με ρίντερ, με Ιουστίνη που τα λένε με τις σωστές λέξεις!
Να είστε καλά όλοι σας!
Καλό Πάσχα!

Εαρινή Συμφωνία said...

Αγαπητό κατοικίδιο,
θα ήθελες να προσθέσεις στις λίστες σου και την Ιερή παγίδα της Λείας Βιτάλη; Κατ' εμέ είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα το 2006. Και αν δεν είναι στις λίστες των ευπωλήτων, λυπάμαι γι΄ αυτό, αλλά μπορούμε ίσως να επανορθώσουμε την αδικία μέσω μπλογκ

Anonymous said...

Αγαπητή κυρία Φραγκούλη,

Καλώς ήρθατε στο μπλόγκ μου. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να καταθέτουν τις απόψεις τους στη μικρή γωνιά μου σύγχρονοι Ελληνες συγγραφείς. Επίσης χαίρομαι για τη συνδελφικότητα και τη γενναιοδωρία σας σε κρίση σχετικά με το βιβλίο της Ελένης Γκίκα.
Σάς εύχομαι Καλή Ανάσταση με τους αγαπημένους σας.

Κατοικίδιο

Anonymous said...

Αγαπητέ Ιανέ,

Σάς παρακαολουθώ όχι μόνο εδώ αλλά και σε άλλα μπλόγκς και βρίσκω πως είστε πικρόχολος και έντονα κριτικός εφ' όλης της ύλης.
Νομίζω ότι με αδικείτε ως προς τις επιλογές των βιβλιοπροτάσεων. Και περισσότερο αδικείτε την εξαιρετική δημοσιογράφο και βιβλιοκριτικό Ελένη Γκίκα, που πάντα έχει ένα θετικό λόγο για τα βιβλία και τους συγγραφείς τους. Νομίζω πως η ανθρωποκεντρικότητά της είναι σπάνια στο... λάκο των λεόντων της βιβλιοκριτικής.

Καλό σας Πάσχα
Κατοικίδιο

Katoikidio said...

Αγαπητή Εαρινή Συμφωνία,

Καλως ήρθατε στο μπλόγκ μου. Μού αρέσει πολύ η παιδική φωτογραφία σας. Ευχαριστώ για την πρόταση περί του βιβλίου της Λείας Βιτάλη. Κι εγώ θεωρώ πως είναι επικό έργο με μεγάλη ιστορική έρευνα και ενδιαφέρον.Θα το προσθέσω μαζί με κάποια άλλα που έχει παραλείψει ηχηρά η παρέα του βιβλίου.
Ηδη συζητώ με το Νίκο Λαγκαδινό στο μπλόγκ του περί του ζητήματος.
Νομίζω ότι θα το λύσω σύντομα και αν έχετε κάποια άλλα βιβλία που βρίσκετε πως είναι εκτός και αδικημένα παρακαλώ να μού τα προτείνετε.
Καλό σας Πάσχα

Katoikidio said...

Αγαπητή Ελπίδα,
Σάς ευχαριστώ για το πέρασμα και για τα καλά σας λόγια σχετικά με τη συγγραφέα της εβδομάδας.
Καλή Αναάσταση και Καλό Πάσχα

Ελπίδα said...

Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
Καλή συνέχεια στο έργο σου κατοικίδιο!