Saturday, June 14, 2008

Η βιομηχανοποίηση του μυθιστορήματος

Ο Αλέξης Σταμάτης είναι η επιτομή της βιομηχανοποίησης του ελληνικού μυθιστορήματος. Συλλαμβάνει μια ιδέα, κάνει έρευνα, πλέκει ένα σενάριο και το παραγεμίζει με διαλόγους που δεν αφήνουν τίποτε στον αναγνώστη. Πρόσφατα διάβασα τη Βίλα Κομπρέ (Εκδόσεις Καστανιώτης) που αποθεώνεται πάλι απο τον τύπο και κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα : πως ο Αλέξης Σταμάτης είναι ένας συγγραφέας που γράφει για να υπάρχει στη λογοτεχνική αγορά ως μια παρουσία δημοσίων σχέσεων παρά ως κομίζων γλαύκας εις την λογοτεχνικήν δημιουργίαν.

Ωστόσο, παραθέτω την εγκωμιαστική κριτική της Λίνας Πανταλέων για τη Βίλα Κομπρέ, την οποία βρίσκω εξεζητημένη και απόλυτα επιτηδευμένη.
Η ΒΙΛΑ ΚΟΜΠΡΕ, ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ηκατάκτηση της αυτογνωσίας μέσα από το πένθοςΑδαμόπουλος Θάνος εκ του Αθανασίου, γιος νεκροθάφτη। Ακόμα και αν το τελευταίο μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη δεν ήταν κατάφορτο από συμβολισμούς, εγκατασπαρμένους σε υποφωτισμένα σημεία της ιλιγγιώδους πλοκής, η ταυτότητα του κεντρικού ήρωα είναι αρκούντως ευρηματική, δηλωτική της αμφισημίας της περιπέτειάς του। Η θανή είναι συνυφασμένη με τη ζωή του Θάνου, μεγαλωμένου ανάμεσα στους νεκρούς που φρόντιζε ο πατέρας του λίγο πριν από την ταφή, χαρίζοντάς τους τη μικρή αθανασία μιας «πολαρόιντ»। Με τον θάνατο του πατέρα, αφετηρία της αφήγησης, ο γιος υποβάλλεται στην οδυνηρή επιστροφή στις ρίζες, μετουσιωμένος βαθμιαία σε ένα θλιβερό κακέκτυπο του εκλιπόντος, νεκρός και μαζί νεκροθάφτης που σκάβει στα πετρώδη υποστρώματα της ύπαρξής του για την ανακομιδή του εσώτερου εαυτού του. Η επιστροφή του τον πάει πολύ πιο πίσω από την περιφρονημένη γενέτειρα, οδηγώντας τον σε έναν ανοίκειο χωροχρόνο, όπου όχι μόνο θα συναντηθεί με τον γεννήτορα, αλλά και θα προσεγγίσει τον αρχέτυπο πρόγονο του επωνύμου του, ταξιδεύοντας στα πέρατα της υπόστασής του. Μολονότι αγωνιά να διατηρήσει μια φυγόκεντρη τροχιά, παρεμβάλλοντας ανάμεσα στον ίδιο και τους ανοιχτούς τάφους της μνήμης και του γενέθλιου τόπου μια ολοένα μεγαλύτερη απόσταση, καταλήγει τελικά στο κέντρο από το οποίο απομακρυνόταν εδώ και είκοσι οχτώ χρόνια, στον θαμμένο του εαυτό.Παραλήπτης μιας ιστορίας«Ο πατέρας έχει να πει μιαν ιστορία». Ο Θάνος δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να αποκρυπτογραφήσει το ακατάληπτο «μεταθανάτιο κείμενο» που του κληροδότησε ο πατέρας του, αν και οι απίθανες περιπέτειές του κατατείνουν ακριβώς στην αποδοχή αυτής της πατρικής αφήγησης. Εξυπνη η επιλογή του Σταμάτη να βαφτίσει τον νεκρό πατέρα Πολύβιο, να του δώσει δηλαδή το όνομα του αρχαίου Ελληνα ιστορικού. Οι εξιστορήσεις του τωρινού Πολύβιου έχουν έναν μόνο παραλήπτη, τον μόνο ικανό να τις αποτιμήσει όσο και να τις αξιοποιήσει. Ο Θάνος θα χρειαστεί να φτάσει στο τέρμα της αναζήτησής του, για να αντιληφθεί τη σημασία αυτού του κειμένου, του οποίου η κατακλείδα γράφεται μέσα από τον τάφο. Μέχρι, ωστόσο, να αποδεχθεί το χρέος της παραλαβής, ξαπλώνει διαδοχικά σε πολύμορφα φέρετρα προκείμενου να κάνει το «είναι» του να «ειπωθεί». Η πορεία του δεν είναι απλώς φυγόκεντρη, αλλά και καθοδική. Αποτινάσσοντας νωρίς την ταφόπλακα της θεσσαλικής επαρχίας και εγκαταλείποντας οριστικά τα μικροσκοπικά σπίτια που ανακάλυπτε με την παιδική αρχιτεκτονική του φαντασία στις κουφάλες των δέντρων, κατέρχεται σε υπόγειο διαμέρισμα του αθηναϊκού κέντρου για να βυθιστεί ύστερα από χρόνια, αυτός «ο κληρονόμος ενός λάκκου», στη γούβα που είχε σχηματίσει το σώμα του φευγάτου πια πατέρα στο κρεβάτι. Υποβλητική η πρώτη σελίδα όταν ο ήρωας δρασκελίζοντας το κατώφλι του πατρικού του έχει την αίσθηση πως ο φασματικός του ένοικος, το μόλις αφυπνισμένο παρελθόν του, του επιτίθεται με απρόσμενη βαναυσότητα. Δεν θα αργήσει να ανταποδώσει τη «γροθιά που του ήρθε καταπρόσωπο» από το επέκεινα, γυρνώντας την πλάτη του στον νεκρό που περιμένει τον θρήνο του, μαγνητισμένος από έναν άλλο θάνατο, αυτόν που απαθανατίστηκε στη φωτογραφία μιας νεαρής γυναίκας. Η φωτογραφία μοιάζει να είναι το μυστικό κληροδότημα του πατέρα, όμως ο Θάνος αδυνατεί παντελώς να κατανοήσει τις ιερογλυφικές της σημάνσεις και γι' αυτό πασχίζει εμμόνως να τις καταστήσει μεταφράσιμες. Η νεκρή γυναίκα τού προσφέρει τον μίτο για να εισδύσει στις λαβυρινθώδεις ατραπούς του πένθους και να εξουδετερώσει το άγνωστο θηρίο που τον παραμονεύει βαθιά μέσα του. Από το υπόγειο της Χαριλάου Τρικούπη θα καταβυθιστεί στον χαμένο χρόνο της Βίλας Κομπρέ, ενός υπερήλικου, μυθιστορηματικού αρχοντικού, για να καταδυθεί κατόπιν στο απόκοσμο σκοτάδι της αφρικανικής ζούγκλας, όπου φωλιάζοντας στην κουφάλα ενός δέντρου ιερού θα συναντηθεί για πρώτη φορά ουσιαστικά με τον πατέρα του. Το αίμα από τα χείλη της νεκρής γυναίκας στην παλιά «πολαρόιντ», ανεβαίνει τελικά στα χείλη του Θάνου. Η εσωτερική αιμορραγία, απόρροια του ανεσταλμένου θρήνου, φτάνοντας στα χείλη του εξωτερικεύεται με τις μόνες λέξεις που μπορούν να ανταλλάξουν οι ζωντανοί με τους αγαπημένους απόντες, τα δάκρυα. Πριν από το καθαρτήριο κλάμα, ωστόσο, το νερό, δεσπόζον μοτίβο της αφήγησης, θα ξεπλύνει τον ήρωα από τις αντιστάσεις του και το πένθος του θα γίνει «λύσιμο». Κλαίγοντας πάνω από το μνήμα του πατέρα του το κουβάρι του περασμένου χρόνου θα «λυθεί».Ειρωνικοί συμβολισμοίΟ Σταμάτης εκμεταλλεύεται δεξιοτεχνικά τη φωτογραφία σε συνάρτηση τόσο με την προβληματική του θανάτου όσο και με την ιδιοσυστασία του πρωταγωνιστή. Ενδεικτικός ο παρακάτω συσχετισμός: «[...] η φωτογραφία, όπως και ο χαρακτήρας του ανθρώπου, αναπτύσσεται στο σκοτάδι». Η επιμελής σκηνοθεσία των νεκρικών πορτρέτων, εξωραϊστικών όσο και γαληνευτικών, βρίσκεται σε απόλυτη αντιστοιχία με τις αλλεπάλληλες υποκρίσεις διαφορετικών προσωπείων από τον Θάνο, του οποίου η πλέον δεσποτική αγωνία είναι να μη φαίνεται τίποτα από αυτόν. Ωστόσο, η μεταμφίεση του εαυτού προϋποθέτει τη γνώση του. Ο Θάνος μοιάζει να μη γνωρίζει τίποτε γι' αυτό που είναι, με συνέπεια κάθε μάσκα που επιχειρεί να φορέσει, αργά ή γρήγορα να του πέφτει από το πρόσωπο. Από το άλλο μέρος, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το προοδευτικό και καταφανώς αλληγορικό βούλιαγμα του ήρωα στη γη ή, αλλιώς, η μυσταγωγική του συνάντηση με τη χοϊκή διάσταση της υπόστασής του. Στην υπόδειξη αυτής της επανασυμφιλίωσής του με το χώμα, μετωνυμία της γενέτειρας και ταυτοχρόνως του φρεσκοσκαμμένου τάφου, συμβάλλει δραστικά το κομμάτι της Αφρικής, όπου η περιπλάνησή του παραλληλίζεται με ταξίδι «στην παιδική ηλικία της Γης», σε έναν «τόπο-μηδέν». Η παραισθητική του πεζοπορία μέσα στη ζούγκλα αντανακλά έξοχα τη δυσχέρεια των υπαρξιακών διαδρομών· δυσχέρεια καθρεφτισμένη λοξά στις τελετές των ιθαγενών, υπό ένα συμβολικό πρίσμα ιεροτελεστίες ενηλικίωσης. Από το αφρικανικό ιντερλούδιο αξίζει να κρατήσουμε την άγρια σεξουαλική συνεύρεση του κυρίου Ζήτα και της κυρίας Θήτα στο πλαίσιο μιας δυσεξήγητης τελετουργίας καθώς και τη μυστήρια θεότητα του ορίου, τον Εσου. Ζωή και θάνατος σε παραλληλία και ανάμεσά τους ο ήρωας να παλεύει να απευθυνθεί στον εαυτό του σε δεύτερο πρόσωπο, να μιλήσει «[...] την περίεργη Εσπεράντο, με την οποία η ψυχή συνδιαλέγεται με τον εαυτό της».Πρέπει να προσεχθεί πως τα αλληγορικά επίπεδα της αφήγησης δεν προκύπτουν από μια εξεζητημένη συμβολοποίηση, αλλά λειτουργούν ειρωνικά, υποδηλώνοντας την αναιτιότητα των αναζητήσεων του ήρωα. Ο τελευταίος ψάχνει το οικείο μέσα στο ανοίκειο, επιμένοντας να διακρίνει στο άγνωστο κάτι δικό του. Το νόημα της ασθματικής του δράσης εκρέει από τα αδιέξοδα της σκέψης του. Εξαιρετική η σύνοψη της ιδιόρρυθμης μεθόδου αυτοσυνειδησίας του ήρωα στη διατύπωση: «εκβίαζε τον οιωνό μες στο χάος». Οταν οι μαύρες τρύπες αυτού του χάους φωτίζονται δεν του εξηγούν, όπως ήθελε να πιστεύει, τον εαυτό του, αλλά του αποκαλύπτουν τις ψευδαισθήσεις του. Αν μια φωτογραφία περισσότερο κρύβει παρά φανερώνει, ένα εκβιαστικό βλέμμα περισσότερο αυταπατάται παρά βλέπει. Το ταξίδι του Θάνου δεν είναι παρά η πλάνη ενός πλάνητος, ενός ταξιδευτή που φτάνει στον προορισμό του επιστρέφοντας στο σημείο εκκίνησης, ενός παιδιού που ενηλικιώνεται χωρίς ποτέ να βρει ένα τιμόνι για τα ακυβέρνητα ποδήλατά του.ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/05/2008

20 comments:

Alexis Stamatis said...
This comment has been removed by the author.
Alexis Stamatis said...
This comment has been removed by the author.
Alexis Stamatis said...

αγαπητή μου κύρια, πριν γράψετε τα υπέροχα πονήματα σας στο κοπι πειστ "ανώνυμο" μπλογκ σας οφείλεται να ξέρετε ότι στη λογοτεχνία δεν υπάρχει "σενάριο" το όποιο εξυφαίνεται. Σενάριο υπάρχει στο σινεμά. Στη Λογοτεχνία το λενε Πλοκή. Ετσι για να ξέρουμε για ποια τέχνη τουλάχιστον μιλάμε.
Βεβαία εδω βρεθήκατε σε δύσκολη θέση μια και έπρεπε να ποσταρετε μια εγκωμιαστική κριτική. Φαντάζομαι ήσασταν πολύ πιο ευτυχής με τα πρόσφατα σχόλια των αναγνωστών του μπλογκ σας που μιλούσαν περί Αρλεκίν κλπ. Ευτυχώς που υπαρχουν και χώροι για ουσιαστικό διάλογο και στο δίκτυο και στις εφημερίδες και στη ζωή. Προσοχή, δεν εννοώ ότι ισώνει και καλά θα πρεπε να σας αρέσει το έργο μου. Έχετε αντιρρήσεις;. Να τις καταθέσετε. Με επιχειρήματα με κριτικό λόγο. Αλλα αυτό που γράψατε ουδεμία σχέση εχει με σοβαρή κριτική και όσον αφόρα εμένα σας το επιστρέφω μαζί με την αισθητική του.
εξ αλλού το κίνητρο το ξέρω εδω και πολύ καιρό και πλέον απλά θυμηδία προκαλεί.

Alexis Stamatis said...

και μια που ξερω γιατι εκφραστηκατε ετσι, κ δεν προκειται να επανελθω σας αφηνω απο κατω με τους ιδιας αισθητικης σχολιαστες που ειμαι σιγουρος οτι θα ακολουθησουν την εισαγωγη - οδηγια σας: Αρχιστε λοιπον και καλη διασκεδαση στο βιβλιοφιλο μπλογκ σας και στο επιπεδο το οποιο το οδηγειτε.

Alexis Stamatis said...

και τελευταια λεξη: ας κρινομαστε τουλαχιστον απο ανθρωπους που έστω και ανωνυμοι, εστω και κακοβουλοι, γνωριζουν τουλαχιστον τη στοιχειωδη ορολογια (πλέκει σεναριο, ο μυθιστοριογραφος -μπρρρ) της τεχνης περι την οποιαν στηνουν ολοκληρο μπλογκ.

Anonymous said...

Κύριε Σταμάτη,

Δυστυχώς έχετε αυτοανακηρυχθεί σε καλό συγγραφέα και αυτοθαυμάζεσθε με μια παρέα φίλων σας. Ανθρώπινο και συγχωρητέο είναι. Αλλά πρέπει να δεχθείτε ότι η «πλοκή σας»- εν πολλοίς τεχνητή και κλεμμένη- δεν προσφέρει ουσιαστικά ερεθίσματα στον αναγνώστη της σήμερον. Είχα την υπομονή να διαβάσω ακόμη ένα βιβλίο σας , το οποίο βρήκα κενό νοημάτων και επαναλαμβανόμενο σε τεχνάσματα.
Οσον αφορά στους αναγνώστες μου, λυπούμαι που γίνονται επιθετικοί και αγενείς έναντί σας. Η δημιουργία σας είναι σεβαστή, γι αυτό παρέθεσα την εγκωμιαστική κριτική με την οποία διαφωνώ κάθετα, οριζόντια και πλάγια!
Απλώς, ήθελα να ξέρετε πως δεν έχω κάτι προσωπικό με σάς, αλλά με το έργο σας και την παράλογη κοσμικότητά του!

Το Κατοικίδιο

Alexis Stamatis said...

σας ειπα γνωριζω το κινητρο σας, αντιλαμβανομαι το προβλημα και σας αφηνω στα¨"σεναρια" σας, ορολογια προς την οποια, ουδολως τυχαια, οδηγηθηκε το "ποντικι σας".

ο "παραλογα κοσμικος" συγγραφεας ενος βιβλιου που μιλαει για υπογεια. κλεμμενα φυσικα. και με τρομερο τεχνασμα που εγω και ολη η δημοσιογραφικη κοινοτητα προετοιμαζαμε μες στα σκοταδια των υπογειων της Σολωνος..

ΥΓ 1. ειλικρινα με ενδιαφερετε πολυ ως προσωπικοτης. Αναρωτιεμαι τι κανει εναν ανθρωπο ο οποιος στη χειροτερη περιπτωση δεν "γουσταρει" εναν συγγραφεα, δεν του παει βρε αδερφε, τον βρισκει λιγο, αδυναμο, αδεξιο οτι θελετε πειτε, να βγαζει τετοια χολη. Φαινεται πως κατι ειδικο του τσιγκλαει ο ανθρωπος αυτός. κατι βρε παιδι μου που ειναι περαν αξιολογικων κριτηριων καλου η κακου. Εχει πολυ ενδιαφερον ειλικρινα. Στο επομενο μου τεχνασμα λεω να κλεψω κατι απο αυτου του ειδους την ψυχοσυνθεση. γιατι ξερετε κι εμενα υπαρχουν συγγραφεις, ηθοποιοι, εικαστικοι μουσικοι κλπ που δεν μ αρεσουν και μπορει να ειναι γνωστοι προβεβλημενοι κλπ. Εαν ειναι να γραψω κριτικη για κατι δικο τους ομως δεν θα βρισω δεν θα λοιδωρησω, απλα θα μιλησω ως πολιτισμενος ανθρωπος με επιχειρηματα. Ξερτε ποσο καλα θα ηταν τα πραγματα μεταξυ μας αν ειχατε στρωσει το μυαλο σας και καθοσασταν να μου γραφατε μαι κατεδαφιστικη κριτικη με επιχειρηματα και οχι αυτα τα παιδαριωδη;
αλλα σας ειπα, εχει ενδιαφερον αυτου του ειδους η προσωπικοτητα. ειδικα μεσα απο το πεπλο του διαδυκτιου. Η λοιδωρια χωρις επιχειρηματα αγαπητη μου εχει ενα ονομα. και το ξερετε. Οπως και την αιτια. σας ευχομαι παντως να περνατε καλα στη ζωη σας με αγαπη για τους ανθρωπους και τα πραγματα. ειλικρινα μιλαω. αυτο ειναι το μονο που εχει σημασια.
κι αφηστε μας εμας στις κλεψιες και στα τεχνασματα των σεναριων μας. θα κριθουμε στην κολαση της ¨"παραλογης κοσμικοτητας μας" (sic)
ε πλεον πρεπει να στε ευχαριστημενη!!!

ΥΓ 2 δεν θελετε να ξερετε ποσο θα θελα να σας εβλεπα να μου τα λετε αυτα καταπροσωπο. αν θελετε το μαιλ μουν το εχετε το ονομα μου το ξερετε, θα το κανετε. Εαν το κανατε θα ειλικρινα θα με εκπλησατε παρα πολυ. αλλα.. ξερω.. η ελευθερια στο δικτυο θα περασει μεσα και απο τετοιας αισθητικης ατραπους και προσωπικα δεν εχω κανενα προβλημα να την λουστω αν ειναι να μεινει αδιαβλητο και ελευθερο το μεσο.

υγ 3. συγγνωμη για τα τυχον λαθη γραφω δε δυσκολες συνθηκες νετ

Anonymous said...

Καλά, παίδες, έχει πολύ πλάκα αυτός ο Σταμάτης. Την έχει δει μεγάλος και τρανός. Και αντί να κοιτάξει να βελτιωθεί λιγάκι μπας και διαβάζεται κάτι δικό του μετά απο 2-3 χρόνια, κάθεται και ψάχνει όλη μέρα να δεί τί έγραψαν γι’ αυτόν στο διαδίκτυο. Γουστάρω πολυ να τον τσιγκλάνε διάφοροι και γι΄αυτό σας θερμοπαρακαλώ να γράφετε πιο συχνά για τα βιβλία του για να βγαίνει κι αυτός με τη σειρά του να κλαψουρίζει.

Anonymous said...

Μα να που να βρει καιρό ο Σταμάτης βρε Θανάση μου (μήπως είσαι ο Χειμωνάς;, χα, χα) να βελτιώσει το επίπεδο της γραφής του, αφού περνάει τα πρωινά απαντώντας στους επικριτές του και τα βράδια στον Ιανό κάνοντας δημόσιες σχέσεις; Έχει μαζέψει γύρω του και μερικούς μπλόγκερς που θα ήθελαν να είναι συγγραφείς και τον λιβανίζουν από το πρωί ως το βράδυ και νομίζει ότι καταξιώθηκε. Γνωρίζεις κάποιον στο χώρο του βιβλίου που να παίρνει στα σοβαρά τον Σταμάτη;

Anonymous said...

συγνωμη, παιδια, άσχετος ειμαι και περαστικός, το συγγραφέα δεν τον ξέρω, μόνο σαν όνομα, αλλά αυτό στο ποστ ειναι "εγκωμιαστική κριτική"; Πλάκα κάνετε; Παρλαπίπες είναι, δεν κατάλαβα λέξη! η κριτικός ή παίρνει ληγμένα ή έχει τρελό χιούμορ (επειδή σέβομαι τους πνευματικούς ανθρώπους τείνω στο δεύτερο)

Anonymous said...

λοιπον, με αυτο το ποστ επιβεβαιωνεται αυτο που λεω καιρο: οτι τα αμιγως βιβλιοφιλικα μπλογκ εκαναν τον κυκλο τους και πρεπει να μεταλλαχθουν - η να κλεισουν!

Τι εχουμε εδω: μια αρνητικη αλλα σχετικα τεκμηριωμενη κριτικη και μια φορτισμενη παρεμβαση του συγγραφεα, δεν ειναι αρκετο εναυσμα για να γινει ενας ουσιωδης διαλογος?...

....προφανως οχι, αφ' ενος γιατι οι σοβαροι ανθρωποι αλλου παρεπιδημουν και αφ' ετερου γιατι η μιζερια της ελληνικης λογοτεχνικης σκηνης παραδοσιακα εξαντλειται σε κουτσομπολια, σε εκατερωθεν κακιες και σε ανωνυμες εξυπναδες....

...Αλεξη αγορι μου, στο εχω πει πολλακις: the real world is out there, μην ασχολεισαι με τους πουθεναδες!!

PS. εμενα παντως, εαν ημουν συγγραφεας και μου ελεγαν οτι βιομηχανοποιησηα το μυθιστορημα θα τους εστελνα μια ανθοδεσμη για ευχαριστω!! μεγαλο πραγμα εαν καποιος πραγματικα το κατορθωσει....

nuwanda, ενας blogger που ονειρευεται να γινει συγγραφεας

Alexis Stamatis said...
This comment has been removed by the author.
Alexis Stamatis said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

nuwanda, εγώ θα έλεγα ότι είσαι ένας πουθενάς που προσπαθεί να κλέψει λίγη από τη 'δόξα' του εν λόγω γραφιά για να γίνει κάποιος. Τέτοιους συμβούλους έχει ο Σταμάτης γι αυτό έχει ξεμωραθεί και γράφει στα 50 χειρότερα από ότι έγραφε στα 40!

Anonymous said...

anonymous: πες μας τ' ονοματακι σου να κανουμε κουβεντα, μέχρι τοτε τα λογια σου τα φρυδια μου ας χαιδευουν....

Anonymous said...

Για να σας ανοίξω λίγο τα μάτια, η Λίνα είναι γνωστό τοις πάσι οτι είναι φίλη και παρεάκι με την παρέα Θανάση-Δημήτρη-Αλέξη κ.λ.π. και έχει γράψει και θα εξακολουθεί να γράφει ες αεί για τους κολλητούς της.

Τώρα για το εαν γράφει καλά ο Σταμάτης αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επιμένει να γράφει (κάτι για τον οποίο ανέκαθεν τον θαύμαζα, αυτή του η επιμονή πια!) είναι σίγουρα φοβερός δημοσιοσχεσίτης, μιας και είναι και από σοι.

μια χαρά τα γράφεις κατοικίδιο.

Anonymous said...

"οι σοβαροι ανθρωποι αλλου παρεπιδημουν"
nuwanda

μόνο μην παίρνεις όρκο, dear, κράτησε μια πισινή μήπως κάνεις λάθος. Η δεν το ξέρεις οτι ΕΔΩ μπαίνουν οι πάντες, είτε κάνεις τον κινέζο. Which one would it be?

Alexis Stamatis said...

agapito katoikidio signomi.. ekana megalo lathos pou asxolithika.den parakolouthisa to ti trexei edo kai pros ta pou kineitai logotexnika k aisthitika o istotopos sas.
to psaksa ligo k katalaba.
ine pamfoto ti simbainei. opote mia hara kanete esis kai oi filoi sas kai brizete xrismiopoiontas ta epixirimata k to ifos pou xrismiopiite.
brizete monoi sas pleon dioti ilikrina den me afora.

kali sinexeia efhomai se oti pothite
alexis

Anonymous said...

Ελα ρε Αλέξη,
Τέτοια πίκρα με το Κατοικίδιο πλέον; Γιατί δε λές να σου βγάλουν το όνομα απο τα καλύτερα μπλόγκς που έχουν αναρτήσει; Η ας είναι δημοσιότητα κι ό,τι νάναι; Σε καταλάβανε ,φίλε μου και σε δουλεύουν όλοι. ΧουΧουΧου

Anonymous said...

o anothen anonymus exei ena point.