Friday, March 30, 2007

Η Φλέρυ του Φεγγαριού

«Τραγουδούσε όπως κανείς αναπνέει»


Γράφει η Αναστασία Κουκά
ankouka@pegasus.gr

«Οπως το φως του φεγγαριού είναι από μόνο του ποίηση, όπως η Μεγάλη Αρκτος μπορεί να μας δώσει περισσότερες ελπίδες απ’ όλα τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, έτσι εννοώ να τραγουδάω. Μόνο όταν η ψυχή μου είναι μπουκαρισμένη και χρειάζεται να την ξεμπουκάρω»: Κάπως έτσι περιγράφει τη σχέση της με το τραγούδι η αξέχαστη Φλέρυ Νταντωνάκη, την καλλιτεχνική προσωπικότητα της οποίας προσπαθεί να σκιαγραφήσει ο Γιώργος Λιάνης στο βιβλίο του «Φλέρυ Νταντωνάκη. Η φεγγαρική αηδόνα» που κυκλοφορεί από τον «ΙΑΝΟ».

«Δεν εμπιστευόμουνα τον εαυτό μου τόσα χρόνια να γράψει μια βιογραφία για τη Φλέρυ Νταντωνάκη. Δεν τον εμπιστευόμουνα γιατί η Φλέρυ Νταντωνάκη ήταν ένα αποδημητικό πτηνό που δεν στάθηκε ποτέ κάπου και συνεχώς ταξίδευε», εξομολογείται ο Γιώργος Λιάνης στον πρόλογο του βιβλίου του.

Τελικά, όμως, βρήκε τη δύναμη και την έμπνευση και ολοκλήρωσε αυτήν την προσπάθεια «αποκρυπτογράφησης» της κορυφαίας φωνής του «Μεγάλου Ερωτικού». Στις σελίδες του βιβλίου του ο αναγνώστης ανακαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής και της μουσικής διαδρομής της μεγάλης ερμηνεύτριας, μέσα από τις περιγραφές της ίδιας καθώς παρατίθενται μια ανέκδοτη, συνταρακτική συνέντευξή της για τα παιδικά της χρόνια καθώς και τρεις ακόμη δημοσιευμένες συνεντεύξεις της μαζί με χειρόγραφες σημειώσεις της.

Ιδιαίτερα γλαφυρές είναι οι περιγραφές του Γιώργου Λιάνη, εικόνες και περιστατικά που προκύπτουν μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες και επαφές με την ερμηνεύτρια.

«...Αλλά η Φλέρυ τραγουδούσε όπως κανείς αναπνέει: για να ζήσει δηλαδή... Η φωνή της μέσα στην άκρα σιγαλιά αυτής της μουγκής πόλης ακουγόταν σαν ήχος Δευτέρας Παρουσίας. Αυτοσχεδίαζε. Επλεκε το τραγούδι ως η κορυφαία μιας αναπόφευκτης συντέλειας...» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Λιάνης.

Στο βιβλίο όμως υπάρχουν και μαρτυρίες πολλών άλλων σημαντικών ανθρώπων οι οποίοι έζησαν από κοντά τη Φλέρυ Νταντωνάκη: «Η φωνή της Φλέρυς ήταν καημός. Ενας καημός γεμάτος ηδυπάθεια και ελευθερία. Η φωνή της Φλέρυς έκρυβε μέσα της τον λυγμό του αγριμιού και τη θλίψη κάποιας φυλακισμένης πριγκίπισσας των παραμυθιών...» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Μανιώτης, ενώ ο Σπύρος Σακκάς δηλώνει: «Η Φλέρυ ήταν η πιο σπουδαία φωνή που άκουσα στον δυτικό κόσμο... Θα μπορούσα να την παραβάλω με την Κατίνα Παξινού! Θα μπορούσα να την παραβάλω με τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Θα μπορούσα να την παραβάλω με τη Μαρία Κάλλας, τον Σικελιανό και την Εύα του!..

Οι Μπιτλς, η Μπαέζ, ο Ντίλαν. Οικειοποιήθηκαν διά της επαναλήψεως το ταλέντο τους. Η Φλέρυ όμως ήταν πάνω απ’ όλους αυτούς. Δεν οικειοποιήθηκε ποτέ το ταλέντο της ούτε τη θεϊκή προίκα της...»

Χαρακτηριστική είναι και η περιγραφή του Αλέξανδρου Ισαρη που την φωτογράφησε το ‘70: «Η Φλέρυ Νταντωνάκη στην αρχή δεν ήθελε να φωτογραφηθεί. Στραβομουτσούνιαζε και έβγαζε τη γλώσσα της. Αρχισα να της τραγουδώ το «Κέλομαί σε Γογγύλα». Κατόπιν άρχισε να τραγουδάει και κείνη ώσπου κάποια στιγμή είπε «τώρα θα ποζάρω»»!

No comments: