Friday, March 30, 2007

Βιβλίο του 2006

Φίλοι μου,

Στο μπλόγκ μου παρουσιάζω τη μακριά λίστα των υποψήφιων ελληνικών βιβλίων του 2006 για λογοτεχνικό βραβείο.Η λίστα είναι μια συνάθροιση των καταλόγων των περιοδικών Νά Ενα Μήλο, Δέκατα και Διαβάζω.

Τα βιβλία που περιέχονται εδώ είναι μυθιστορήματα και διηγήματα Ελλήνων συγγραφέων, ακόμη και πρωτοεμφανιζόμενων.

Επειδή δεν είναι δυνατόν να έχω άποψη για όλα τα βιβλία της λίστας και επειδή δεν θέλω να αδικήσω κανένα συγγραφέα ή βιβλίο, προτείνω σε όλους τους επισκέπτες του μπλόγκ καθώς και σε συγγραφείς ή φίλους συγγραφέων να μού αποστείλουν ένα κατατοπιστικό-κριτικό (κατά το δοκούν) κείμενο για το βιβλίο τους.

Αναλαμβάνω να το δημοσιεύσω και να ανοίξω συζήτηση επί του θέματος.

Παρακαλώ, η αποστολή να γίνει μέσω μέιλ στο zoipet@yahoo.gr (για να διατηρείται το απόρρητο του αποστολέως).

Ψηφίστε χωρίς φόβο και πάθος, με γνώμονα την προσωπική σας κρίση.

Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις αρχές Ιουνίου.

Το κατοικίδιο

_____________

Ελαβα διάφορα κείμενα για βιβλία. Αρχίζω απο το Μονοπάτι στη Θάλασσα του Αντώνη Σουρούνη

_____________

Το Μονοπάτι στη Θάλασσα του Αντώνη Σουρούνη

Καθημερινή 2-12-2006

Ολγα Σελλα
Ενα δύσκολο στοίχημα έβαλε ο Αντώνης Σουρούνης με το τελευταίο του βιβλίο. Αντλησε υλικό από την παιδική του ηλικία και έγραψε ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα: «Το μονοπάτι στη θάλασσα» (εκδ. Καστανιώτης). Και κατάφερε να μην μπατάρει στο μελό ή στο γλυκερό, αλλά να συνδυάσει την παιδική αφέλεια και αθωότητα του παιδιού με τη γνώση και τη συνειδητοποίηση του ενήλικου. Για μια τέτοια συνταγή χρειάζεται μπόλικο χιούμορ. Και ο αναγνώστης του βιβλίου του Αντώνη Σουρούνη γελάει στις περισσότερες από τις 650 σελίδες του. Ακόμα και όταν οι αναμνήσεις συνδέονται με ουδόλως ευχάριστες στιγμές. «Τηλέφωνο ούτε ακούγαμε ούτε βλέπαμε. Για να το δει κανείς έπρεπε να φάει ξύλο. Αν ήταν μικρός, στο γραφείο του διευθυντή του σχολείου· αν ήταν μεγάλος, στο γραφείο του διευθυντή της αστυνομίας. Το φαΐ ήταν τόσο λίγο, που όταν το είχαν οι άνθρωποι μπροστά τους κάνανε το σταυρό τους σαν μπροστά σε εικόνισμα». Ο Αντώνης Σουρούνης περιγράφει μια δύσκολη εποχή. Τη δεκαετία του ’40 και τη μεταπολεμική Ελλάδα. Οταν μεγάλωναν όλα στα μάτια των παιδιών. Ακόμα και το Στενό, ένα από τα πολλά αδιέξοδα που υπήρχαν στη μη ρυμοτομημένες αστικές γειτονιές, το έβλεπε μεγάλο, αχανές. Σαν να ήταν όλος ο κόσμος. Και για να τον δει μια μέρα ο παππούς του μικρού αφηγητή τον ανέβασε στα κεραμίδια του σπιτιού του: «Εβλεπα όλο τον κόσμο και κανέναν άνθρωπο. Εβλεπα δέντρα μικρά και δέντρα μεγάλα, πουλιά να κάθονται και πουλιά να πετάνε, βουνά και βουναλάκια, έβλεπα τη γη πράσινη, τη γη κίτρινη, καφετιά, έβλεπα τη θάλασσα μπλε, τη θάλασσα άσπρη, εδώ με πλοία, εκεί χωρίς πλοία, ξανά δέντρα, ξανά τη γη και στο τέλος ένα μεγάλο κάτασπρο βουνό. Εκεί τελείωνε ο κόσμος, μετά δεν είχε τίποτ’ άλλο, το άσπρο βουνό ήταν το τέρμα και τόσο ψηλό, που δεν το ’βλεπες ολόκληρο, το μισό έμπαινε μες στα σύννεφα». Και μέσα από αυτό το Στενό ξεκίνησε ο ίδιος και η παρέα του, για να κατανοήσει τον κόσμο των μεγάλων, που ήταν πράγματι ακατανόητος: «Ο,τι και να δείξεις, για ό,τι και να ρωτήσεις, θα σου πούνε “έργο του Θεού είναι”, “πλάσμα του Θεού είναι”, ”έτσι το ’φτιαξε Εκείνος”. Εγώ όμως ξέρω πως το σπίτι μας το έφτιαξε ο παππούς μου. Κι όχι μόνο το σπίτι μας, αλλά και τη μάνα μου και τη θεία μου και το νονό μου». Είναι οπωσδήποτε μια προσωπική ματιά στη μεταπολεμική Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε ο συγγραφέας. Μια προσωπική ματιά χωρίς νοσταλγία, αλλά με διορατικότητα, με τρυφερότητα και κατανόηση για τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις που σήμερα μοιάζουν γραφικές. Και γι’ αυτό καταφέρνει να μην είναι.

11 comments:

Anonymous said...

Αγαπητό κατοικίδιο,
Επιτέλους ένας πίνακας για τα ελληνικά βιβλία, δικαιότερος όλων. Πιστεύω πως έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να ψηφίσουμε απο μια ευρεία λίστα βιβλίων, που κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο διαβάστηκαν και προτάθηκαν για λογοτεχνικά βραβεία το 2006.
Μπράβο σου που κατάφερες να κάνεις κάτι τέτοιο, γιατί συμπεριλαμβάνονται όλες οι τάσεις της ελληνικής λογοτεχνίας. Αν και θα προτιμούσα ο κατάλογος να είναι κατά λογοτεχνικό είδος, ωστόσο σέβομαι τον πληθωρισμό του.
Ιανός

Anonymous said...

Αγαπητό κατοικίδιο,
Βρίσκω πως ο πίνακάς σου είναι πάρα πολύ μεγάλος και μπερδευτικός. Αλλά θα δοκιμάσω να ψηφίσω.

Λουλουδάκι της άνοιξης

Anonymous said...

Αγαπητέ φίλε, μην το θεωρήσετε μικρόψυχο, αλλά διορθώστε, παρακαλώ, το "ψηφείστε" σε "ψηφήστε". Πολύ καλό το μπλογκ σας. Καλή συνέχεια.

Katoikidio said...

Φίλε ανώνυμε,
Σ' ευχαριστώ για την παρατήρηση. Ανατρέχοντας στα λεξικά μου διόρθωσα το ψηφείστε σε ψηφίστε, καθώς το ρήμα είναι ψηφίζω.
Ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια

Anonymous said...

Φίλτατε,
Απορώ πώς επιλέξατε αυτό το κείμενο για το εξαιρετικό βιβλίο του Αντώνη Σουρούνη.
Είναι γνωστή η μανία της κριτικού Ολγας Σελλά να υποτιμά τα καλύτερα έργα της αγοράς και να αναδεικνύει τα ευετελέστερα.
Ειλικρινά, πρόκειται για την πιό κακιασμένη βιβλιοκριτικό, που επιπλέον έχει ελάχιστη γνώση της ελληνικής γλώσσας. Ακόμη και το δηλητήριο με λάθη το πετάει!

Katoikidio said...

Ανώνυμε,
Καλώς όρισες στο μπλόγκ. Θεωρώ πολύ σκληρή και αγενή την επίθεσή σου εναντίον της κας Σελλά. Δεν θα ήθελα αυτός ο τόπος να γίνει πεδίο προσωπικών μαχών εναντίον ανθρώπων του βιβλιοχώρου. Σέβομαι την πολυσυλλεκτικότητα των απόψεων, αλλά υπάρχουν και όρια.
Ευχαριστώ

Kafeini said...

Αγαπητό κατοικίδιο, αν και είμαι γενικά σκεπτικός στην συγκρότιση λίστας, η δική σου προσέγγιση (όπως και όποιου blogger προσφέρει μία πραγματικά μακριά λίστα) έχει τουλάχιστον δύο σημαντικά πλεονεκτήματα: προτρέπει τους αναγνώστες να ενδιαφερθούν για ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων, και, κατά συνέπεια, βοηθά την αμερόληπτη κρίση. Οι βραχείες λίστες των λίγων κι εκλεκτών που συνήθως διαφημίζονται στο ευρύ κοινό τείνουν να καθορίζουν τις αγοραστικές επιλογές και - το σημαντικότερο - να κατευθύνουν την αισθητική του κρίση. Καλή επιτυχία στο δημοκρατικό σου πείραμα.

Katoikidio said...

Αγαπητέ μου μανιακέ της καφεϊνης,
Βρήκα τον πιό δημοκρατικό δρόμο για να συγκροτήσω τη λίστα των υποψήφιων βιβλίων. Δεν προσπαθώ να χειραγωγήσω τα πράγματα αλλά να αποτυπώσω την πραγματικότητα με την καλύτερη δυνατή προσέγγιση.
Θα παρουσιάζω όλα τα βιβλία μέσα απο κριτικές που έχουν γραφτεί για εκείνα και για όσα δεν έχουν γραφτεί θα βάζω το δελτίο τύπου του εκδοτικού τους οίκου. Πιστεύω πως είναι πλουραλιστικό και έντιμο αυτό.
Δεν θα αφήσω κανένα βιβλίο παραπονεμένο, εφόσον βρίσκεται στη λίστα αυτή.
Καλώς ήρθες . πώς πίνεις τον καφέ;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Δεν χρειάζεται να ζητάς κείμενα για τα βιβλία της λίστας σου. Μπορείς -πέρα από τις εφημερίδες- να αναζητήσεις διάφορα στα βιβλιόφιλα μπλογκς και να τα αναδημοσιεύσεις -τουλάχιστον τα δικά μου, χωρίς άλλη άδεια- με την παραπομπή τους.
Καλή δουλειά
Πατριάρχης Φώτιος

Kafeini said...

Θα παρακολουθώ την στήλη σου με πολύ ενδιαφέρον - όσο για τον καφέ: δεν με απογοήτευεσε ποτέ ο espresso...

Katoikidio said...

Αγαπητέ κόρτο εσπρέσο,
Θα σε κεράσω ένα σκέτο για να το πιείς μονορούφι στην υγειά των καλών βιβλίων.
Αγαπητέ Πατριάρχη, Σε ευχαριστώ για την προσφορά σου. Θα χρησιμοποιήσω κείμενα απο τα μπλόγκς με την παραπομπή σε αυτά.
Και πάλι ευχαριστώ.